Masterson yaklaşımı, psikanalitik bir psikoterapi ekolüdür. Özellikle borderline kişilik bozukluğu, narsisistik kişilik bozukluğu, şizoid kişilik bozukluğu gibi kişilik bozukluklarıyla çalışmanın yanı sıra, ilişkisel sorunlarla başa çıkmada etkili bir yöntem olarak bilinir. Bu yaklaşım, James F. Masterson tarafından geliştirilmiştir ve temel olarak üç ana prensibe dayanır:
- Nesne İlişkileri Teorisi: Masterson yaklaşımı, bireylerin içsel dünyasının, erken dönem ilişkilerinden ve ebeveynleriyle kurdukları bağlardan şekillendiğini savunur. Terapide, bu erken ilişki kalıplarının nasıl birer içsel temsil haline geldiği ve bireyin mevcut ilişkilerini nasıl etkilediği üzerinde durulur.,
- Kişilik Yapılarının Anlaşılması: Masterson yaklaşımı, bireylerin kişilik yapılarını, özellikle narsistik ve borderline yapıları anlamaya çalışır. Bu yapılar, bireylerin kendilik algıları ve diğerleriyle ilişkileri üzerinde önemli bir etkiye sahiptir.
- Gelişimsel Bozuklukların Tedavisi: Terapinin odak noktası, erken çocukluk dönemindeki gelişimsel bozuklukları anlamak ve bu bozuklukları ele alarak kişisel gelişimi desteklemektir. Masterson, terapide bireylerin bu erken dönem sorunlarını ve içsel çatışmalarını ele alarak sağlıklı bir benlik gelişimini teşvik eder.
Masterson yaklaşımında, terapi süreci bireyin erken ilişkilerde yaşadığı duygusal sorunları ve çatışmaları gün yüzüne çıkarmak ve bu sorunları çözerek daha sağlıklı bir kendilik geliştirmeye yönelik bir yolculuktur. Terapi, bireyin geçmiş deneyimlerini anlamasına ve bu deneyimlerin mevcut ilişkiler üzerindeki etkilerini keşfetmesine yardımcı olur.